28 januari 2021

'De belofte' - Droom mee!

Wat begon als een hoopvolle tekst speciaal geschreven voor één theater werd al snel omarmd door de
gehele culturele sector en groeide uit tot de droom van een nationaal cadeau dat per vandaag sectorbreed
wordt verspreid. Het is een kunstwerk, een poëtisch statement, aan alle mensen die theater een warm hart toedragen. De sector slaat de handen ineen om een positieve boodschap te verspreiden.Als hart onder de riem voor heel Nederland. De column beschrijft de schoonheid en magie van een lege zaal en de belofte die een lege zaal herbergt. En dat, zolang de zalen leeg zijn, die belofte alleen maar grote wordt. En dat wij als hele sector, als de zalen straks weer open mogen, die belofte allemaal zullen waarmaken: wij zullen er staan straks, als we weer mogen. Dat is de belofte van bijna 400 theaters, podia, producenten, academies, sectorinstellingen, festivals, koren, orkesten, ensembles, dans- & theatergezelschappen.

Kijk voor meer informatie en de video op www.droom-mee.nl.

Tekst: Jan Beuving

‘Acteren is spelen met rook’, zei de grote acteur Han Bentz van de Berg ooit. En daarom is elke theatervoorstelling uniek: zodra het vervlogen is, komt dezelfde rook nooit meer terug. Geen applaus is ooit hetzelfde. Geen lach is gelijk. De zin die elke avond dezelfde woorden bevat, wordt geen twee keer eender uitgesproken. Nog nooit hebben twee noten precies even hard geklonken. De rook kringelt altijd anders.

Precies dat maakt een lege zaal zo magisch. Want kijk naar een lege zaal, en je droomt haar vol. Een lege zaal herbergt, net als een leeg voetbalveld, een belofte. De geur van een lege zaal is de geur van de toekomst. Je hoeft maar te wachten, en er komt iets moois.

Het afgelopen jaar waren onze zalen, noodgedwongen, leger dan ooit. En toch. Toch was het het jaar van de kunst. We herinneren ons allemaal de balkons waarop de Italianen Verdi zongen. Het we-zullen-doorgaan dat in Nederland aangeheven werd. Juist de kunst, die in de theaters zo weinig ruimte kreeg, heeft buiten de theaters ruimte gegeven. In huizen, in hoofden, in harten.

Onze deuren zijn al maanden op slot, of hoogstens op een kiertje geopend. De zalen zwijgen. Maar hoe langer een zaal leeg staat, hoe groter de belofte wordt die in haar woont. Straks, als we weer mogen, dan wordt alles ingelost. Hier wordt straks de kunst gemaakt die ons door de volgende crisis heen zal helpen. De zalen zijn nu misschien leeg, maar wel belofte-vol.

Wij zijn klaar om te spelen.

Wij wachten – met u – op de rook.

Laatste nieuws